Երբ սկսում եք զբաղվել մեդիտացիայով, արժե հասկանալ հետևյալը. Մեդիտացիան ինքնին միջոց չէ, դա նպատակ է, արդյունք: Սովորաբար նրանք օգտագործում են բառը ՝ խորհել որպես պրակտիկա, ասես մարդը նստած փակեց աչքերը և ընկղմվեց մեդիտացիայի մեջ: Բայց իրականում սա այն պետությունն է, որին պետք է գալ ՝ օգտագործելով տարբեր տեխնիկա: Այս վիճակին գալու համար հարկավոր է որոշակի ջանք գործադրել:
Մարդը չի կարող պարզապես վերցնել և զգալ ուրախության կամ տխրության կամ զայրույթի վիճակ: Տարբեր մտքեր նրան տանում են դեպի այս զգացմունքները: Նա կարող է մտածել ինչ-որ զվարճալի բան ու ծիծաղել, բայց մտքի շարժումը նրան բերեց այս ուրախության:
Միտքը միշտ շարժման մեջ է: Այն տեղափոխվում է մի բևեռականությունից մյուսը: Հիմա ինչ-որ բան առաջացրել է ձեր ուրախությունը, մեկ րոպեի ընթացքում ինչ-որ բան առաջացրել է զայրույթ կամ տխրություն: Որոշ մտքեր, պատկերներ ձեզ տարել են դեպի այս հույզերը, դեպի այս ներքին վիճակները, և միտքը նույնացվում է այս պատկերների հետ:
Մեդիտացիան `առանց մտքերի վիճակ է: Այդ պատճառով այն կոչվում է նաև ներքին երկխոսության դադարեցում: Մտքի շարժումը մի պահ կանգ է առնում, և մտքի հետ շարժված էներգիան հավաքվում է մի կետում, և քանի որ այն շարժվելու տեղ չունի, տեղի է ունենում գիտակցության պայթյուն:
Գոյություն ունեն աստղագիտական այնպիսի երևույթներ, ինչպիսիք են գերմարդկային պայթյունը, գերմարդայի ծնունդ Գերնոր պայթյունը հիմնված է ջերմամիջուկային միաձուլման գործընթացի վրա: Որոշ ժամանակ մի պահ կուտակվեց էներգիայի հսկայական զանգված, և այնուհետև մի պահ սկսեց պայթել էներգիայի հսկայական քանակություն, աստղը նոր ծնունդ ստացավ նոր վերածնված որակով ՝ էապես հակառակ վիճակում, քան առաջ էր:
Նույն գործընթացը տեղի է ունենում մի մարդու մտքում, ով փորձ է ունեցել մեդիտացիա: Էներգիան, որը ծախսվել է մտքի շարժման, մտքի աշխատանքի վրա, այժմ հավաքվում է մի կետում, և մարմնի և գիտակցության մեջ տեղի է ունենում փլուզում ՝ նախադեպից վեր գտնվող մի վիճակ:
