Մեկ անգամ փորձառություն ընդունելով իմ կյանքի մեկ այլ անձի նկատմամբ `ես ուզում եմ կրկին ու կրկին զգալ այդ հույզերը:
Մի փորձեք փոխել մյուսը
Փորձելով փոխել մեկ այլ անձի ՝ ցանկանալով դա, մենք այստեղ ու հիմա չենք ապրում: Նման պահերին մենք ապրում ենք ինչ-որ տեղ ՝ ներկա պահից այն կողմ, որտեղ մեր կողքին չկա իսկական կենդանի մարդ, որտեղ մերձավոր մարդն այնպիսին չէ, ինչպիսին նա կա իրականում: Եվ մենք երբեք չենք հայտնվի այս մտացածին աշխարհում, որտեղ այն այլ է, ինչպես ուզում ենք: Փորձելով փոխել մյուսին, մենք մեր գլուխը ստիպում ենք աշխատել, մեր մտքերը լցնում ենք անվերջանալի հարցերով. Ի՞նչ, ինչպե՞ս և ե՞րբ պետք է անեմ նրան փոխելու համար:
Ապրեք ներկայով
Ապրելով պահով ՝ մենք պարզապես վայելում ենք դիմացինի ներկայությունը մեր կյանքում: Եվ ներկայումս մեզ համար բոլորովին էլ կարևոր չէ, թե նա ինչ է: Լավ կամ վատ, հարմարավետ կամ հակասող, ընկերական կամ զայրացած, ուրախ կամ տխուր: Այս բոլոր հատկանիշները դառնում են անկապ: Ներկա պահին ես և իմ սիրելին ուղղակի մենք ենք: Եզակիության հնգյակը:
Ներկա պահին, այստեղ և հիմա, մեր սիրելին ամբողջական է, նա է այն, ինչ զարգացրել է իր ողջ կյանքում և մինչ այս շատ կյանքեր: Մեկ այլ պահի, նա արդեն կլինի այլ ամբողջականություն, քանի որ կյանքը շարունակվում է, մարդը փոխվում է, և նրա կյանքի յուրաքանչյուր պահը նոր բան է բերում նրա մեջ: Բայց նա կմնա նույն մարդը:
Ես և մյուսը `եզակի և ամբողջական
Նա մնում է ինքն իրեն, մնում է եզակի: Նա ունի իր սեփական մտքերը, որոնց հետ մենք կարող ենք համաձայնվել կամ չհամաձայնել: Նա ունի իր սեփական էներգիան, որի հետ կարող ես կապվել ու միաձուլվել: Նա հատուկ հումորի զգացում ունի, և մենք կարող ենք կատակներ փոխանակել ՝ հասկանալով միմյանց: Նա ունի իր սեփական հոգին, որի մեջ մենք կարող ենք նայել մեր հոգով: Նա ունի իր սեփական ծննդյան նշանները, և մենք կարող ենք դրանք համեմատել մերի հետ: Կամ պարզապես հիանալ նրանցով այստեղ և հիմա:
Ընդունիր ու ուրախ եղիր
Ընդունելով մյուսը ՝ մենք ոչնչի հետ չենք պայքարում, չենք փորձում ինչ-որ բան փոխել, գնահատական տալ, ստորադասվել մեր կամքին, վերաձեւակերպվել: Ընդունման պայմաններում մենք անհնարին առաջադրանքներ չունենք: Մենք պարզապես նայում ենք: Ընդունված վիճակում մենք ավելի շատ կապի մեջ ենք մեր սիրելիի հետ, քան երբևէ: Մենք տեսնում ենք նրան այնպիսին, ինչպիսին կա: Մենք նրան տեսնում ենք անխռով, բյուրեղյա մաքուր հայացքով:
Ընդունման վիճակը մեզ երջանիկ, լիարժեք և ամբողջական է դարձնում, քանի որ նման պահերին Տիեզերքը կապի մեջ է Տիեզերքի հետ:
