Բոլորը գիտեն վախը: Նրա կյանքում բոլորը վախենում էին: Երեխան կարող է նաեւ ինչ-որ բանից վախենալ: Դա կարող է լինել վախ օտարներից, մահից, մեքենայից և այլն: Վաղ տարիքում ամենատարածված վախը մայրիկից բաժանվելու վախն է:
Երեխան կարող է անհանգստանալ ՝ լինելով, օրինակ, մանկապարտեզում, որ իրեն չեն տանի, կմոռացվի: Մինչեւ յոթ տարեկան վախերը հիմնված են ինքնապահպանման բնազդի վրա: 8-9 տարեկան երեխաների մոտ վախերը սոցիալական բնույթ են կրում: Ինչպիսիք են միայնությունը, պատիժը և նույնիսկ մահվան վախը: Անհրաժեշտ է ուշադրություն դարձնել, եթե երեխան ինչ-որ բան մտահոգված է, որպեսզի վախը չվերածվի ֆոբիայի:
Եթե երեխան վախենում է անծանոթ մարդկանցից, ապա չպետք է համոզեք նրան ողջունել անծանոթ մարդուն կամ, այցելության գալով, անմիջապես ուղարկել երեխաներին խաղալ առանձին սենյակում: Երեխան պետք է ընտելանա դրան, նայի շուրջը: Նման վախի լավ կանխարգելումը երեխաների ժամանցի կենտրոններ այցելելն է: Timeամանակի ընթացքում երեխան ընտելանում է մարդաշատ միջավայրին: Կարևոր է գովաբանել նորածնին իր անկախության համար:
Մանկության մեկ այլ սովորական վախը խավարն է: Երեխայի երեւակայությունը ցանկացած ստվեր է վերածում հրեշների: Եթե ձեր երեխան վախենում է մութ սենյակում, սենյակում թողեք լույս կամ գիշերային լույս: Եթե երեխայի մոտ վախ կա բարձր հնչյուններից, ապա դրանց ծագումը պետք է բացատրվի:
Ոչ մի կերպ մի վախեցրեք երեխային: Դուք չեք կարող վախեցնել բոլոր տեսակի բաբայկաներով, հրեշներով, ոստիկաններով: Երեխաները հարուստ երեւակայություն ունեն, նրանք իրենց պատկերացումների մեջ անմիջապես սարսափելի նկարներ են նկարում: Դրանից կարող է դուրս գալ միայն ավելի վախեցած փոքր: Դա կհանգեցնի էլ ավելի մեծ վախերի, որոնց դեմ դուք դեռ ստիպված եք պայքարել:
Բացատրեք երեխային նրա վախերը, մի ամաչեք վախերից, մի ծաղրեք երեխային, նույնիսկ եթե դրանք ծիծաղելի են թվում մեծահասակների համար: Միշտ ցույց տվեք ձեր սերը ձեր փոքրիկի հանդեպ:
