Ընտանեկան բռնությունը կանանց կամ երեխաների նկատմամբ դեռ մեծ խնդիր է: Շատերը սովորությունից ելնելով ՝ դեռ հիշելով Խորհրդային Միությունը, երբ այս թեման արգելվեց, շարունակում են դիմանալ: Կանայք հաճախ կարծում են, որ այս կերպ ավելի լավ կլինի, բայց պարզ չէ, թե ով է ավելի լավ: Փաստորեն, իրոք շատ պատճառներ կան, պետք է պարզել, թե որքանով են դրանք լուրջ: Ինչու է կինը տառապում:
Համբերեք կոպիտ ուժին ՝ հանուն երեխաների
Ենթադրվում է, որ երեխաները հաստատ հայրիկի կարիք ունեն: Արդյո՞ք երեխաները կարիք ունեն նման ծնողի, երբ շատ փոքր տարիքում նրանք սարսափած դիտում են, թե ինչպես է իրենց հայրը ծեծում իրենց մորը, և նրանք իրենք են թաքնվում մութ անկյուններում, քանի որ նրանք նույնպես կարող են շատ վատ լինել: Մեծանալով ՝ երեխաները դրա համար նախատում են իրենց մորը, ասում են ՝ ավելի լավ կլիներ, եթե մենք ունենայինք հանգիստ մանկություն, բայց առանց դրա:
Ընտանիքի հորից նյութական կախվածություն
Ի՞նչ անել կնոջ համար, որը գնալու տեղ չունի, նրա ծնողները վաղուց արդեն գնացել են, ընկերների հետ ապրելը և նրանց ու նրանց ընտանիքները խայտառակելը նույնպես լավ ելք չէ: Այսպիսով, կանայք մնում են ընտանիքում, բայց նրանք ունեն իրենց սեփական անկյունը:
Ամենաանհեթեթ դեպքը, երբ կինը շարունակում է սիրել ամուսնուն
Միշտ եղել է ասացվածք ՝ «ծեծում է, նշանակում է ՝ նա սիրում է»: Նրանք հույս ունեն, որ կգա մի պահ, երբ նա հանկարծ, կախարդական առիթով, կփոխվի, կդառնա սիրող և բարի: Բայց նման դեպք ոչ մի կերպ չի լինում: Կինը շարունակում է դիմանալ, և դա դառնում է նրա սովորությունը:
Բռնության ենթարկված կանանց որոշակի խումբ կարծում է, որ ամեն ինչ կարգի է իրերի համար, քանի որ իրենց հայրերն այդպես են վարվել:
Նրանք մեծացել են այդպիսի ընտանիքում և ծնողների օրինակով տեսել են ծեծը, կամ գուցե ընտանիքի երեխաները միմյանց վնասել են: Այս ամենը երեխայի գլխում ձեւավորեց ընտանիքի վարքի կարծրատիպ:
Ինչ էլ որ լինի բռնությունը հանդուրժելու պատճառը, քանի դեռ կանայք թույլ են տալիս այս վարքը, նրանց կյանքում ոչինչ չի փոխվի:
